İzlanda ile Norveç’in arasında, İskoçya’nın kuzeyinde, adını eleme gruplarında duyduğumuz ancak pek az tanıdığımız bir ülke Faroe Adaları.
FİFA listesinde 100. basamağın üzerine çıkmayı hiç başaramamış futbolları, kendi ülkelerinde bile çok fazla rağbet görmüyor. Faroe Adalarında lig maçlarının ortalama seyirci sayısı 500’ü ancak geçiyor.
Faroe Adaları’nın futbolcuları içinse ne ülkenin FİFA sıralamasındaki yeri ne de tribündeki seyirci sayısı önemli değil, onlar sevdikleri işi yapıyor olmanın, futbolu meslekleri olarak üzerlerinde taşımanın duygusal hazzı ile son derece mutlular.
Faroe Adalarının yerli futbolcuları için futbol oynamak yeterli. Öte yandan ülkedeki yabancı oyuncu sayısı da azımsanacak gibi değil. 14 farklı ülkeden 25 yabancı oyuncu Faroe Adaları liginde oynuyor.
Tıpkı Senegalli İbrahima Camara gibi, en başta hiçbirinin hayallerini Faroe ligi süslemiyordu. Camara, İngiltere’den çalışma vizesi alamadığı için geçici olarak gitti ada ülkesine.
Albert Adu ise yalnızca profesyonel futbolcu olmak istiyordu, ona bu şansı veren tek Avrupa ülkesi Faroe adaları olmuştu.
Aleksandar Djordjevic’e geline, o Faroe Adaları’nı İskandinavya liglerine kolay bir adım olarak görmüştü.
Hepsinin amacı ilk başlarda Avrupa’nın önde gelen liglerine bir gün adım atmaktı, Faroe adaları kısa bir serüven olacaktı. Ancak hepsi sonunda Faore adaları liginde kaldılar ve artık diyorlar ki, “çok büyük bir teklif gelmezse buradan ayrılmayı düşünmüyoruz”
Onları hayallerinden vazgeçiren bu ada ülkesi, başka bir şey vaat etmiş, yollarından döndürmüştü, hepsinin nedeni aynı…
“Evimin kapısını kilitlemiyorum, 6 aydır suç işlendiğini duymadım. Burada huzur var, barış var, bu ortam beni tutuyor.”
Hava soğuk, yazın bile 13 dereceye ancak çıkıyor.
UEFA Avrupa liginde koyulabilecek tek hedef belki bir gün gruplara kalabilmek. Şampiyonlar ligi ise hayallerin de ötesinde, sadece bir rüya…
Tribünlerde coşkulu kalabalıklar, koreografi şovları, susmayan tezahüratlar yok.
Avrupa’nın büyük liglerine transfer şansı ise çok ama çok zor.
Camara, Mayowa, Clayton, Djordjevic ve diğerleri, sevdikleri oyunu oynayabilecekleri, barış ve huzur duygusunu içlerine çekebildikleri Faroe Adalarının futbol emekçileri. Aralarında evlenip temelli yerleşen, ülkenin vatandaşlığına geçmeyi düşünenler, artık başka hayallerin peşinden koşuyorlar.
Bu uzak ülkede kalmak için de iyi bir nedenleri var.
