Aynı takımla dört gün içinde iki maç yapmak, konsantrasyon açısından zor olabiliyor. Fenerbahçe dün akşam bunun sıkıntısını yaşadı.
Beşiktaş oyun stratejisi olarak Kadıköy'den farklı şekilde kendi sahasında oynamanın da etkisiyle Fenerbahçe'ye önde basma düşüncesindeydi. Bunu başaramadıkları zaman Fenerbahçe pas yaparak çabuk atak için geniş alanlar bulabiliyordu. Ama Fenerbahçe'nin kafasında hep topa sahip olup pas yapma düşüncesi olduğundan çabuk atak şanslarını kullanamadılar.
İyi bir takımın ne zaman set oyunu ne zaman çabuk oynayacağını çok iyi dengelemesi lazım. İlk yarıdaki Beşiktaş son dakikalarda golü bulup soyunma odasına önde gidince, ikinci yarıda özellikle savunma anlamında stratejisi değişti. Şimdi önde basan değil rakibini orta sahada karşılayan bir Beşiktaş vardı. Fenerbahçe'nin topa sahip olma odaklı bu pas oyunu zaman zaman oyundaki silahı olurken top kaybettiği zaman zafiyeti de olabiliyordu. Beşiktaş da bu düşünceyle orta sahada kazandığı toplarla çok rahat kontralara çıktı ikinci yarıda. Belki Fenerbahçe topla daha çok oynuyordu ama etkili pozisyon bulan taraf Beşiktaş'tı.
AKILCI SAVUNMA
F.Bahçe 1-0 geride olmasına rağmen koskoca ikinci yarıda sadece Cristian'la pozisyon üretebildi. Burada Beşiktaş'ın akılcı savunması kadar hep iyi anlaştıklarından bahsettiğimiz Alex'le Semih'in etkisiz oyunları da önemli faktördü.
Beşiktaş'a baktığımızda da genelde takım oyununun öne çıktığı, zaman zaman da Fernandes ve Quaresma'nın sahne aldığı anlar oldu. Herkes Fenerbahçe'nin Galatasaray galibiyetinden sonra her iki takım da diğer maçlarını kazanıp Kadıköy'de final maçına çıkacaklarını söylüyordu. İddianız ne olursa olsun futbolun ve futbolcunun ruhunda hep rakibini yenmek vardır. Bunu hiç kimsenin unutmaması lazım.
