Ali Uras değil Ali Ağabey

Yıllar öncesinde liglerin İnönü Stadı'nda oynadığı zamanlarda ben, rahmetli Gündüz Kılıç'ın arkasından maça çıkarken gözüm takılırdı.

Genç bir çocuk elinde siyah bir çantayla Gazhane tarafında her şeye hazır bekler bir hali vardı.

Sonradan öğrendim. O gördüğüm İnönü Stadı'nın doktoru Ali Uras'mış. Henüz asistandı. İnönü Stadı'nda bizimle beraber asistanlığını tamamladı. Her zaman en ufak bir sakatlıkta koşardı. Kendisi daha o günden doktorluktan ziyade insanlıktan yanaydı. Hepimiz onu çok sevdik ve bu sevgimiz onun hayatının sonuna kadar devam etti.

Ali Uras Ağabey sonra profesör oldu. Gureba Hastanesi'nin en sevilen doktorlarından biriydi. Nedeni, o bir insandı. Karşısındakine, hastasına fevkalade iyi muamele ediyordu. Biliyordu ki insanlık her şeyin üstündedir.

KOLUMU AMELİYAT ETTİ
İzmir'de bir lig maçı oynuyorduk. Rakibimiz İzmirspor'du. Bir top ortalandı, ben bir ara topu kaybettim. İzmirsporlu futbolcu benim altıma girdi ve ben sol kolumun üstüne düşünce kolum paramparça oldu.

Tabii stattan beni alelacele İzmir'deki hastaneye götürüp bayılttılar ve alçı gibi bir şey yaptılar. Ama Ali Uras Ağabeyimiz hastaneden telefon etmiş; 'Ona bir şey yapmayın. Ben gerekirse ameliyat ederim' demiş. Ali Ağabey benim kolumu ameliyat etti. Ve tam da söylediği gibi 3 ay sonra G.Saray kalesindeki yerimi aldım.

Ben futbol oynarken, Ali Uras Ağabey vazifesi olmasa da tribünlere ve soyunma odasına gelir, bana güç ve moral verirdi. Benim gözlerim biraz yaşlıdır. Dün de camide ağladım zaten hanımıyla kucaklaşırken. Neyse yazdıkça yazacağım. Durmadan, durmadan Ali Uras Ağabey'i anlatacağım. Ama sonu yok. İşte dünkü gibi hepimizin arasından uçtu gitti.

Sevgili Ali Ağabey; Allah sana rahmet eylesin. Sen yalnız süper doktor değil, süper bir insandın. Geride kalan ailen seninle ne kadar iftihar etse azdır. Binlerce sevgim seninle olsun.