Başlığa bakıp da bu nedir diye düşünebilirseniz.
Bu Old Trafford’da G.Saray’ın yürekli, korkusuzca futboluna şahit olan seyirci sayısı. Gerçekten de G.Saray, Manchester United gibi daha önce birçok kez bu kupayı müzesine götürmüş bir dünya devi karşısında hiç ezilmedi. Kora kor mücadele verdi. Uruguaylı Muslera, kalesinde devleşti.. Savumada Cris’in yerine şans bulan Dany inanılmaz oynadı. Altıntop da G.Saray’a transfer olduğu günden beri belki de en iyi futbolunu oynadı.
Galatasaray'ın pozitif yanlarını daha da çoğaltabiliriz ama Alman hakem Stark bu kadar emeğe saygı göstermemesine hazmedemiyorum. Daha dakika 1.. Umut Bulut’un düşürülmesi 100 penaltı. Ama Stark görmedi.. Bu kadar net pozisyonu görmeyen hakem Burak Yılmaz’ın faul bile yapmadığı pozisyonda penaltı çaldı. G.Saray’ın bütün avantajlarını dezavantaja çevirdi ve takımın ritmini bozdu.
Karşılaşmanın birkaç tane kırılma dakikası vardı. G.Saray golü yediği anda Muslera kırmızı görüp penaltı yaptırabilirdi. O zaman G.Saray eksik kalırdı. Hamit’in ve Selçuk’un direkten dönen topları da maçın kırılma dakikalarındandı. İşte bu anlarda Fatih Terim’in oyuncuları gole çok yaklaştı ama topu bir türlü içeriye atamadı.
SİNİRLERİ BOZDUK!
Hatta 70. dakikada Burak ve Emre gole öylesine yaklaştı ki İngilizler top dışarı gittiğinde derin bir ‘oh’ çektiler. Çünkü İngilizler’in içinde maçı seyrettim. G.Saray golleri kaçırdıkça sinirleri bozuluyordu. Yüzlerindeki kırmızılık daha da artıyordu. Ellerini sıkıp, uğur deniyorlardı. Hatta bazıları da koltukların kenarlarını kemiriyorlardı.
İşin özü G.Saray Türkiye’deki temposunun çok üzerine çıktı. Old Trafford’da 74 bin 652 kişiye nasıl futbol oynanacağını gösterdi. Bu başta Fatih Terim’in başarısıdır.
Yenildik ama ezilmedik edebiyatı’ değil bu. G.Saray gerçekten Old Tafford’da mükemmele yakın bir oyun sergiledi. Tüm G.Saraylı futbolcuları ayakta alkışlanmayı haketti. Ayrıca bir avuç G.Saray taraftarı da 90 dakika boyunca bir saniye bile susmadı. Onlara da helal olsun.
